December, 2020

Beste mensen,

Hieronder treft u rondzendbrieven van 2020 over het werk van pater Henk Erdhuizen sdb. In deze nieuwsbrieven vindt u nieuws over het werk van pater Henk in Bolivia. Wij hopen dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer daarvoor is:

NL33ABNA0414500075

t.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te ‘s-Heerenberg

Willy Erdhuizen,

voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen

Wederikveld 36, 7006 VT Doetinchem

Het ANBI nummer van onze stichting is RSIN816797195   

Indien u de nieuwsbrief per e-mail wenst te ontvangen, kunt u een berichtje sturen naar w.erdhuizen@gmail.com 

April  2020

Lieve en goede mensen,

Het zijn geen gemakkelijke tijden waarin we nu verkeren. Zekerheden vallen weg, mensen moeten verplicht zoveel mogelijk thuis blijven. Ook wij hier in Bolivia hebben de opdracht gekregen om thuis te blijven. Wij mogen ons gelukkig prijzen dat wij nog niet veel Corona slachtoffers hebben in Bolivia. De regels zijn wel zeer strikt hier. Ik mag b.v. wel naar de bank, maar niet naar de markt vanwege de leeftijd en er wordt hier streng gecontroleerd.

De overste heeft me gevraagd om Barrio Juvenil te verlaten en om me te begeven naar het huis Mano Amiga, waar het organisatorisch niet goed liep en waarover de overste zorgen had.

Mano Amiga, is een huis, waar kinderen van 5 tot 12 jaar wonen. Zowel jongens als meisjes. Er wonen ook drie verstandelijk beperkte kinderen, waarvoor elders geen plaats is. Triest, maar waar. Hier in Bolivia zijn zo goed als geen tehuizen voor kinderen met een verstandelijke beperking en deze kinderen worden snel door families uit huis geplaatst. Voor deze specifieke groep kinderen, krijgen wij ongeveer 25 euro. Hiervan moeten we alles betalen. En om aan deze bijdrage te komen moeten we veel papierwerk verrichten.

Medicijnen zijn duur, als voorbeeld: gisteren was ik in de apotheek om voor mezelf medicijnen te kopen voor een maand en ik was al ruim 100 euro kwijt. Dus u kunt nagaan hoeveel geld ik per maand voor deze 3 kinderen aan medicatie kwijt ben. Maar ik kan het betalen dankzij uw goede hulp.

De kinderen die in Mano Amiga wonen, zijn kwetsbare kinderen die op straat leefden. Veel ouders zitten in de gevangenis. Afgelopen week werden twee meisjes aan de poort van ons huis afgegeven. De moeder was vroeger zelf hier en leeft nu op straat. Geen man, geen inkomen. Deze moeder geeft nog aan dat ze haar kinderen weer wil komen ophalen als het economisch beter met haar gaat.

Veel van onze kinderen zijn hier zonder papieren (geen geboortebewijs of identiteitskaart, geen schoolnummer). Om deze kinderen geregistreerd te krijgen, kost  bijna drie jaar. Laten we het dan maar niet hebben over de kosten die dat met zich meebrengt. Als er geen registratie is, dan kan het kind ook niet naar school. En dat is wat we niet willen. We willen deze kinderen onderwijs geven.

Van Brarrio Juvenil, waar jongeren tussen de 15 tot 23 jaar wonen, naar kinderen in de leeftijd van 5 tot 12 jaar is een grote overgang voor me. Dat vraagt weer een andere aanpak. Dat kost tijd en energie. Ook leef ik nu weer in een gemeenschap .na jarenlang alleen gewoond te hebben. Dit is niet altijd gemakkelijk en vraagt om aanpassing van mij.

Ik heb bewust voor de salesianen van Don Bosco gekozen(of heeft God me gezonden), dat is dus werken met jongeren en kinderen. Dus mag ik niet zeuren, maar ik merk wel dat ik als 70+’er een dagje ouder wordt en dat het soms wat meer energie kost. Niet,dat ik weer naar Nederland wil. Ik geniet van mijn werk en ben dankbaar dat ik dit mag doen.

Fysiek gaat het ook wat achteruit, ik heb meer medicijnen voor mijn hart nodig en ik heb nogal wat pijn bij het lopen. Dit, als gevolg van mijn heupfractuur in het verleden. Dus ga ik wat vaker zitten en dan trekt de pijn weer weg.

Wat betreft de politiek, gaat het hier wat beter. De rust is terug gekeerd. We hebben nu een president en een regering, die maatregelen durven te nemen. Zij vechten tegen de corruptie, voor zover dit mogelijk is in Latijns Amerika. De vorige regering had nauwe banden met de drugswereld en velen zitten in de gevangenis, maar de arm van de oud-president Evo Morales is nog voelbaar.

Zeer snel heeft de regering een uitgaansverbod ingesteld en de grenzen gesloten. De gezondheidszorg is hier niet al te best, maar wel beter dan in bijvoorbeeld Venezuela en Haïti.

Nog steeds ga ik elke maand naar Hogar de Dios, het huis van mijn vriend, de Italiaan Antonio, waar kinderen met een verstandelijke beperking wonen. Antonio is ook afhankelijk van giften. Hij krijgt maar 25 euro per kind van de overheid.

Het bezoek daar blijft een feest voor mij. Een feest, dat me energie geeft. Samen eucharistie vieren. In overleg met het bestuur van de stichting, ga ik een bijdrage geven om een busje te kopen, zodat deze kinderen ook eens een uitje krijgen. Dit is voor mij mijn maandelijks uitstapje.

Dankzij u kan ik dit werk blijven verrichten, kinderen een toekomst geven.

Ik wens u, ondanks alle extra zorgen van dit moment, een zalig en vredig Pasen toe. Ik gedenk uw goedheid in mijn gebed. De hartelijke groeten,  Henk Erdhuizen

Dec 2020

Goede mensen,

In september ben ik vergeten een rondzendbrief te schrijven, maar nu ben ik er weer. Laat ik eerst wat schrijven over mijn gezondheid. Tijdens de lockdown hier, vanaf half maart tot ongeveer begin september, heb ik een nieuwe hartspecialist geraadpleegd. Ze kwam bij mij thuis, omdat alle mensen van 70 jaar en ouder verplicht in quarantaine moesten. Snel bleek dat ik niet echt last van mijn hart had, waarvoor ik nu jaren ben behandeld, maar dat mijn longen niet goed werken (aangetast door het roken van vele sigaretten vele jaren lang),ook al ben ik al vele jaren rookvrij.  Ik heb nu longmedicatie, die ervoor zorgt dat ik nu veel slijm opgeef, maar me wel beter voel. 

Ik heb nog wel wat last van de restverschijnselen van mijn gebroken heup van een paar jaar geleden. Kan niet lang staan of zitten op harde voorwerpen.

Door de lockdown moesten de ouderen dus binnen blijven, dus werd ik beperkt in het bewegen. Ondanks dat ik gelukkig niet met het corona virus besmet ben, heb ik toch wat hinder van de consequenties van het virus.

De coronacrisis bevestigde nogmaals hoe slecht de gezondheidszorg hier is. Daarnaast zijn veel mensen hun inkomen kwijt. Enkele oud-leerlingen hebben alles moeten verkopen wat ze hadden om eten te kunnen kopen. Zo jammer. Deze jongeren hadden net hun draai gevonden, het geluk lachte hen, dank zij uw hulp, weer toe. Ze hadden een baan of waren een eigen winkeltje gestart. Jongeren die zo’n slechte start hebben gehad zijn nu weer als eerste de dupe van de crisis. Tot grote ramp brak een van hen ook nog zijn been. Geen geld. Wat moet je doen? Dankzij u heb ik de operatie voor hem kunnen betalen.

Voor anderen koop ik nu elke week levensmiddelen, om hun door deze crisis heen te helpen.

Door de coronacrisis zijn dus veel  bedrijven gesloten, de werkloosheid is meer dan 10%. Dus werk vinden is moeilijker geworden.

Het tehuis waar ik werk, Mano Amiga, ,heeft nu “weinig” kinderen, er wonen rond de 20 kinderen/jongeren bij ons. De overheid heeft als nieuwe politiek: leeft een kind/jongere op straat en heeft deze kind/jongere familie, al is het een verre neef of nicht, dan moet de familie de jongere/kind onderhouden. Alleen als de kinderbescherming geen familie kan vinden, mag een jongere of kind in een tehuis geplaatst worden.

Deze politiek heeft gevolgen, veel van deze kinderen worden misbruikt, zowel geestelijk als lichamelijk, omdat ze geen bescherming krijgen. Ik ben ervan overtuigd dat veel gevallen verzwegen worden. Dagelijkse kost in de kranten is het misbruik en geweld tegen vrouwen en kinderen. Het aantal vermoorde vrouwen neemt snel  toe. Op 18 oktober waren de Boliviaanse verkiezingen. Er gaan veel geruchten rond dat mensen gekocht zijn om de oude machthebbers weer aan de macht te helpen. Waar de weg heen gaat ,weet alleen de goede God.

Zoals u mogelijk nog weet van het journaal, waren er vorig jaar weken lang blokkades om de oud president te verjagen, dit jaar maandenlang een lockdown en nu weer op weg naar politieke onrust en misschien een tweede lockdown. De economie krijgt vele klappen, dit heeft gevolgen voor het onderwijs hier. De scholen en universiteiten zijn vanaf half maart dicht. Veel leraren en onderwijzers zijn niet gevormd om digitaal onderwijs te geven, er zijn leraren die geen computer hebben, er zijn gebieden waar geen internetverbinding is. Ook kinderen hebben geen computer.

Gelukkig hebben wij wel internet, maar te weinig computers. 4-5 kinderen moeten samen les volgen op 1 computer. Dus ik ga computers kopen, dit alles dankzij u. Het onderwijs systeem was hier al laag en door de coronacrisis is het niveau verder achteruit gehold. Er wonen nu 2 meisjes van rond de tien jaar bij ons. Ze komen uit twee verschillende gezinnen. De vaders afwezig en de moeder gaat werken. Deze meisjes moeten het huishouden doen, voor kleinere broertjes en zusjes zorgen. Wij helpen de moeder nu en haar kinderen kunnen bij ons terecht. De meisjes kunnen zo weer naar school.

.Door de coronacrisis kon ik ook lang niet naar Hogar de Dios, het huis waar kinderen met een verstandelijke beperking wonen. Hier vier ik graag samen met de kinderen de kerkdienst. Helaas heeft het corona virus ervoor gezorgd dat enkele kinderen, besmet zijn geworden. Antonio, een vriend van mij uit Italië, die op hoge leeftijd nog steeds voor Hogar de Dios zorgt, geeft aan dat de auto van het tehuis stuk was en niet meer gerepareerd kon worden. Er was geen geld voor een nieuwe auto. Door de coronacrisis komen er bijna geen donaties vanuit Italië meer binnen. Al het geld gaat op aan de dagelijkse zorg van de extra kwetsbare kinderen.

Ik heb met het bestuur van de stichting overlegd of wij Antonio niet kunnen helpen aan een auto. Kinderen kunnen niet naar de dokter of het ziekenhuis. Gelukkig door uw donaties kon U Hogar de Dios helpen aan een nieuwe auto (zie foto). Maar ook heb ik Antonio geholpen met onderhoud van Hogar deDios en het kopen van medicatie. Namens Antonio en de kinderen van Hogar de Dios wil ik u hartelijk danken, dat dankzij uw donatie u hen heeft kunnen helpen.

Voor het huis waar ik werk heb ik nieuwe matrassen en kussens moeten kopen, Ook ging er een deel van uw donatie naar reparaties van ons gebouw.

Door het vochtige klimaat en de slechte kwaliteit van materiaal heb je hier steeds meer kosten voor het onderhoud

Voor de echte kwetsbaren hier in Bolivia betaal ik de operaties, of koop ik voeding. Een  opvoedster van ons heeft tuberculose en is ziek. Er is geen uitkering. Dus help ik haar ook. .

Nu de vraag: word ik niet moe van een land zonder uitzichten? Ja en Nee.

Ik denk nu als ik enige mensen kan redden dan is het goed, als ik kinderen een toekomst kan geven dan is het goed.

We naderen het einde van het jaar. Mijn wens voor het nieuwe jaar is dat ik, ondanks mijn 72 jaar, me mag en kan blijven inzetten voor de kwetsbare jongeren in Bolivia.

Ik wens u gezegende kerstdagen toe, hopelijk kunt u die vieren met uw geliefden in deze door Corona onzekere tijd. Ook wens ik u allen een mooi, warm en gezond 2021 toe. Dank allen voor uw steun in het afgelopen jaar. In gebed gedenk ik u.

De hartelijke groeten uit het bloedhete oosten van Bolivia, rond de 38 graden.