Nieuwsbrieven 2018

 

Beste mensen,

Hierbij ontvangt u de drie rondzendbrieven van 2018 over het werk van pater Henk Erdhuizen sdb.

In deze nieuwsbrief vindt u nieuws over het werk van pater Henk in Bolivia. In deze nieuwsbrief kunt u lezen hoe het met pater Henk en zijn werk in Bolivia gaat. Wij hopen dat u het werk van Henk een warm hart blijft toedragen en hem financieel wilt blijven steunen. Het rekeningnummer daarvoor is:

NL33ABNA0414500075

t.n.v. St. ontwikkelingswerk Pater H. Erdhuizen te ‘s-Heerenberg

Willy Erdhuizen, voorzitter Stichting Ontwikkelingswerk pater Henk Erdhuizen. Wederikveld 36,

7006 VT Doetinchem. Het ANBI nummer van onze stichting is RSIN816797195   

——–

April 2018.

Lieve mensen,

De goede week is weer achter de rug en het feest van Pasen heb ik hier samen met de jongeren gevierd. Mooi om dit te mogen doen.

Net nadat ik de kerst rondzendbrief had verzonden, is mijn computer gehackt. Ik zat weken zonder mailadres. Vandaar dat ik nu een nieuw mailadres heb. Ik ben al mijn oude adressen kwijt en kan dus niet met u corresponderen. Mijn nieuwe adres is erdhuizenh@gmail.com

In februari is het nieuwe schooljaar hier begonnen en er zijn ook weer nieuwe jongeren in ons huis,15 nieuwe jongeren in de leeftijd van 15 tot 19 jaar. Jongeren met trieste levensverhalen, waarvan alle jongeren geen of weinig liefde in gezinsverband kennen. We merken dat deze jongeren beschadigd zijn voor hun  verdere leven.

Enkele korte verhalen…..

Mikel, zijn moeder is zwakbegaafd en heeft ondertussen een relatie met haar derde echtgenoot. Haar tweede echtgenoot misbruikte twee van haar zonen. Als je naar Mikel’s gezicht kijkt, zie je diepe droefheid en geraaktheid. Hij is het vertrouwen in mensen kwijt. Aan ons om hem te laten zien dat er ook mensen zijn met goed bedoelingen die je kunt vertrouwen.

Linus, wil eigenlijk niets meer, gelooft niet meer in het leven, heeft een doodswens. Zegt tegen me: ‘stuur me maar terug naar de straat, pater’. Wat is er gebeurd met hem? In de nacht lig ik maar te denken, waarom wil hij niets? Waarom wil hij dood? Dan zoek ik mijn steun bij God, en vraag hem om me te helpen met deze jongen. Na weken geduld opent Linus wat en komt het hoge woord eruit. Op zijn achtste levensjaar is hij misbruikt door zijn vader en toen is hij gevlucht. Hij leefde 8 jaar op straat. Iedereen stuurt me weg. Ik zeg  tegen hem: je bent welkom. Jij mag er zijn, we willen jou, als je wilt, helpen.  Met hulp van een psychologe proberen we nu Linus te helpen om zijn trauma’s te verwerken. Soms zoekt hij zijn broer op, ook een straatjongen. Waarom zijn broer op straat leeft kan ik alleen maar raden. Zijn broer wil niet bij ons komen.

 

Angel,16 jaar Vanaf zijn zesde levensjaar leeft hij in een tehuis, Vader onbekend en moeder had geen interesse in hem. Hij komt uit een grote stad en leefde daar jarenlang in een tehuis en op straat. Nu proberen we in contact met hem te komen om te kijken wat hem helpt. Hij is gesloten en is schuw. De tijd vraagt geduld. Dat is wat we soms moeten hebben . Geduld. De kans dat we de jongeren verliezen aan de straat is groot.

 

Ik ben de goede God dankbaar dat ik dit werk mag doen en dit werk kun je alleen doen dankzij het gebed. In de vroege ochtend vraag ik God de kracht om zijn liefde voelbaar te maken aan deze 49 knapen en in de avond dank ik de goede God .God geeft me kracht om dit dagelijkse werk te kunnen doen.

 

In Bolivia is er een nieuwe wet speciaal voor kinderen en jongeren. In deze wet zijn veel rechten voor de jeugd opgenomen, maar weinig verplichtingen vanuit de overheid. In de nieuwe wet hebben drie instanties het voor het zeggen. De kinderbescherming van de gemeente, de sociale dienst van de provincie en de rechter. We krijgen als project alleen wat economische hulp, als de laatste instantie (de rechter) uiteindelijk bepaald heeft dat de jongere of het kind in een tehuis moet wonen.  Dat betekent dat veel tehuizen het aantal kinderen teruggebracht heeft of gaan sluiten. Er komen dus weer meer kinderen op straat. Waar we dat kunnen, vangen wij deze kinderen op

 

Het leven is mooi en interessant, ik probeer zoveel mogelijk thuis te zijn bij de jongeren.

Naast de jongeren werk ik nauw samen met de medewerkers hier. Helaas is niet iedereen echt gemotiveerd om het werk te doen en dat vraagt veel van me. We hebben een eigen bakkerij waar brood wordt gebakken voor al onze huizen en verder hebben we nu een timmerwerkplaats met 4 beroepskrachten. Dit alles kan dankzij uw steun.

 

Met mijn gezondheid gaat het redelijk goed, voor een bijna 70 jarige. Fysiek inspannend werk lukt me wat minder merk ik. Soms ook wat slapeloze nachten, dan ben ik met de jongens bezig, want wie anders zorgt voor hen. Dit is mijn zending door de goede God.

 

Dit jaar hoop ik voor een korte periode naar Nederland te komen om even tot rust te komen en mijn zeventigste verjaardag te vieren in kleine kring, samen met mijn zus en broers, hun kinderen en kleinkinderen.

 

Naast het draaien van de bakkerij en de timmerwerkplaats, waar jongeren een vak leren, ben ik bezig met het kopen van spullen voor de tandarts van ons project (instrumenten, een  röntgenapparaat) Dit alles kan dankzij u. Dank hiervoor.

Ik groet U allen hartelijk, .

 

Hartelijk dank voor Uw hulp en een hartelijke groet. Henk

 

Augustus 2018
Lieve goede mensen,

 

Ik mocht dit jaar en maand in Nederland zijn om samen met mijn zus, broers, zwager en schoonzussen mijn zeventigste verjaardag te vieren. Ook al mijn neefjes en nichtjes met hun gezinnen waren aanwezig, een hele fijne dag.

Ik heb het getroffen met het weer en ik heb ook bijna alle Nederlandse Salesianen ontmoet. Daarnaast mocht ik in een fijne viering voorgaan in Huize Frankenland in Schiedam.

 

Via de media las ik dat jullie lijden onder de hitte, maar hier lijden we onder de kou. Vanaf mei is het hier koud. Voor het eerst heb ik hier zo’n lange koude herfst en winter meegemaakt. Ook hier is het erg droog. Maar aan medewerking om het klimaat te veranderen wordt hier niet gewerkt. Geen gescheiden afval ophalen, nog steeds veel plastic, geen zonnepanelen en windmolens. We lopen hier op bepaalde gebieden erg achter. Bij jullie spreekt men om het aantal gasaansluitingen te verminderen en hier begint men met de aanleg aan gas aan huis.

 

Zo is jullie wereld een hele andere dan de onze. Ook op sociaal gebied. Bijna alle sociale werken worden gerund door de kerken, terwijl de prijzen stijgen. Van de overheid krijgen de sociale werken weinig economische steun.

Onze bisschop Sergio Gualberti heeft een vergadering bijeengeroepen van de kinderrechters, de kinderbescherming ,de sociale dienst van het departement en verantwoordelijken voor de (kinderstraatproject) huizen om over de moeilijke sociale situatie te praten van alle tehuizen. De kinderrechters waren verhinderd of hadden de uitnodiging niet ontvangen ,de andere instanties waren aanwezig. Veel woorden, veel lof voor wat de kerk doet op sociaal gebied, veel beloftes, maar dat is het dan.

 

Ik was eind juli met mijn vriend Roberto in Hogar de Dios, een huis waar kinderen wonen met een verstandelijke handicap en waar we al jaren komen om de eucharistie te vieren. Roberto zingt dan en speelt op zijn gitaar tijdens de mis. Natuurlijk verrassen we ook de kinderen met kleinigheden en een film.

Op een bepaald moment vroegen we aan de vrijwilligers hoeveel kinderen nu woonden ben hen. Slechts 35, eerder woonden er rond de 50 kinderen. De medische kosten vliegen de pan uit en men kan financieel niet meer kinderen opvangen. Een kind was zes weken opgenomen in het ziekenhuis. Dat betekende dat men drie personeelsleden moest aantrekken om het kind 24 uur in het ziekenhuis te verzorgen. Men moest alle medicijnen kopen. Gratis was alleen het liggeld en het bezoek van de arts. De overheid geeft voor de verzorging van de kinderen nog geen twee Euro per dag. Hun inkomsten, ook bestaande uit donaties, lopen terug.

Ik ga hen dan ook weer, namens u, financieel ondersteunen door materialen en middelen voor hen te kopen.

 

Twee Euro per dag, dat krijgen alle tehuizen voor kinderen die geregistreerd zijn bij de kinderechter voor kinderen die jonger zijn dan 18 jaar. Heel vaak vragen de sociaal werksters van de kinderbescherming een plek voor jongeren en kinderen in een huis die niet geregistreerd zijn bij de kinderechter. Dit kun je toch niet weigeren! Zo hebben wij als project ongeveer 150 kinderen en jongeren die geheel op onze kosten leven. Dat betekent dat de Salesianen in Bolivia veel hulp geven en zonder de inkomsten van de overheid en afhankelijk zijn van uw hulp.

 

Doordat we als tehuizen midden in de samenleving staan, zien ook onze jongeren de moderne techniek, ook zien ze de zaken die hun vrienden en vriendinnen hebben die in een gezin wonen. Daarom vragen onze jongeren vragen meer moderne communicatie mogelijkheden. Een nieuw facet in ons werk is ergens een balans zoeken.

 

Een nieuw facet in ons werk is dat we nu heel veel jongen kinderen opvangen in de leeftijd van 6 tot 10 jaar. Kinderen die het leven al kennen, zo lijkt het wel. Ze hebben al  te veel meegemaakt en zijn op bepaalde vlakken al volwassener. Ze kunnen geen kind meer zijn. Dit vraagt weer een heel andere aanpak die we salesiaan-breed bespreken. Ik leef, zoals u weet, bij de “grote” jongens en ervaar wat een tekort aan ouderliefde heeft aanricht bij deze jongeren. Sommige jongeren zijn niet meer te helpen en laten zich niet helpen in ons huis. Helaas moeten we als team soms besluiten dat deze jongeren niet in ons huis kunnen blijven. Dat doet zeer. Gelukkig hebben we als Salesianen wel andere huizen waar men terecht kan (bijvoorbeeld alleen nachtopvang).

 

Tot slot mijn gezondheid. Met behulp van medicijnen van de cardioloog kan ik het goed volhouden. Ik voel me naar omstandigheden beter, dus ik kan voorlopig nog doorgaan met werken.

 

Hartelijk dank voor Uw hulp en gebed. Een hartelijke groet. Henk Erdhuizen

 

December 2018

Goede en lieve mensen,

 

Met veel plezier werk ik nog steeds in de opvang voor jongens in de leeftijd van 14 tot 23 jaar.

Er zijn allerlei jongeren, ex straatkinderen, jongeren met een laag niveau, jongeren met psychische problemen, jongeren die wees of half-wees zijn en jongeren die in extreme armoede leefden. Veel van hen leefden tot voor kort op straat.

 

Het werk van en met straatkinderen staat op dit moment, gelukkig, wereldwijd in de aandacht. In de hele wereld worden acties ondernomen voor straatkinderen. Vanuit de solidaire samenleving kun ik hier alleen maar dankbaar voor zijn.

Het is mooi om te horen en te ervaren, dat jongeren uit het westen gaan werken voor en met straatkinderen. Gelukkig zijn er ook veel organisaties die voor straatkinderen werken. Organisaties komen met maaltijden naar verzamelpunten en er wordt kleding uitgedeeld. Verpleegkundigen en artsen komen naar deze punten. Fijn om dit te zien en te ervaren.

 

Straatkinderen leven in groepen, jongens en meisjes, ze delen veel samen en zijn niet allemaal criminelen, er zijn er velen die geen bendes vormen die de buurten onveilig maken.

De gemeentelijke overheid houdt hier soms grote schoonmaak, de kinderen en jongeren worden dan in tehuizen gestopt, maar veel van hen vertrekken weer uit deze huizen en gaan weer op straat leven. Waarom het straatleven trekt, met namen de vrijheid, maar ook de zucht naar drugs en alcohol.

De kinderen en jongeren, met ieder zijn eigen problematiek, worden in dezelfde tehuizen geplaatst, waar maar een plek vrij is. Wij hebben hier geen huizen voor mensen met beperkte mogelijkheden, wij hebben geen jeugdpsychiatrie. En als deze huizen er al zijn, dan zijn het particuliere huizen/instellingen die ook leven van donaties. Net als wij met ons straatkinderenproject.

 

De acties van de overheid werken niet, omdat ze het probleem van deze jongeren niet kennen of niet willen kennen. Het probleem wordt niet opgelost door jongeren van de straat halen en ze dan in tehuizen zetten, maar dat denkt de overheid wel.

 

Gelukkig zijn er verschillende internationale organisaties en de kerken die vaak 24 uur per dag op straat zijn om deze kinderen en jongeren te helpen, ook op zaterdag en zondag.

 

Met veel plezier ga ik, zoals u misschien wel weet, eens per maand naar Hogar de Dios, een huis met 32 jongeren en kinderen met een verstandelijke beperking.  Dit huis heeft 30 personeelsleden, want de kinderen en jong volwassenen zijn helemaal afhankelijk van de verzorging, verschonen, wassen eten en drinken geven en als een jongere of kind in het ziekenhuis ligt, dan moet het tehuis 24 uurs verzorging geven in het ziekenhuis. De verpleegkundigen hier geven alleen de medicijnen. Dan spreek ik nog niet over de medicijnen die jezelf moet kopen.

Antonio, de oprichter van Hogar de Dios staat er nu alleen voor, enkele weken geleden is zijn echtgenote plotseling overleden. Antonio zei me: “Henk,  het kopen van de medicijnen doet me de das om, daarom kan ik geen nieuwe kinderen opnemen.” Met Uw hulp steun ik ook dit huis. Ontroerend om te zien hoe Antonio nu alleen, zonder zijn vrouw zich blijft inzetten voor deze specifieke doelgroep.

 

De huizen voor bejaarden, kinderen en jongeren en gehandicapten worden bijna  allemaal gerund vanuit de verschillende kerken. Deze huizen bestaan allemaal

dankzij de buitenlandse donaties en door steun van het thuisfront. Zo help ik, namens u in de projecten Don Bosco, Hogar de Dios voor straatkinderen en Hogar Maria de los Angeles. Hogar Maria de los Angeles is een huis waar gezonde en lichamelijk gehandicapte kinderen samenwonen. In dit tehuis wil men de familieband bewaren tussen lichamelijk gehandicapte kinderen en hun broertjes en zusjes. Helaas en schokkend is dat men in Bolivia zich schaamt voor een kind met een geestelijke beperking. Vaak worden deze kinderen verstoten. Omdat families zo arm zijn, vangen wij deze kinderen op en soms ook het broertje of zusje.

 

Ik leef zeven dagen per week met 45 jongens, pubers. Niet altijd gemakkelijk kunt u zich wel voorstellen. Met name de psychiatrische jongeren vragen specifieke zorg, dit vraagt nog meer van ons als professionals.

 

Alle jongeren in de huizen moeten geregistreerd zijn bij de kinderrechter, als ze geregistreerd zijn krijg je 1,80 euro per dag voor eten. Zijn de kinderen niet geregistreerd, dan krijg je geen geld. Naast mij werken er zes full time krachten. De kosten (schoolgeld, slarissen, kleding voeding, medicatie ander zorgkosten en ga zo maar door) betalen we allemaal zelf.

 

Door een voorbeeld te zijn ,hoop ik voor de jongeren een lichtpuntje te zijn in hun leven, ondanks bedreigingen uit de buurt van jeugdbendes. Soms komen onze kinderen/jongeren in elkaar geslagen thuis, ze worden bedreigd. Wij kunnen er alleen maar zijn voor deze jongeren en hen een veilig huis bieden. De politie doet niet veel.

 

Misschien geen optimistische brief, maar ik blijf optimistisch en voel me gedragen in mijn werk door zowel God als u. De Goede God en u zorgen voor de kinderen en voor mij. Dank u wel daarvoor.

Met mijn gezondheid gaat het goed, de hartmedicatie werkt goed. Ondanks dat ik een dagje ouder wordt en mijn energie iets minder is, blijf ik mijn werk met plezier en waardering uitvoeren.

 

We naderen Kerstmis, het feest van het Licht. De duisternis zal eens wijken en met dit vertrouwen en geloof, leef ik.

Ik wens U allen een mooi Kerstfeest toe en hartelijk dank voor Uw hulp aan de kinderen en jongeren.

 

Ik wens U ook een vreugdevol 2019 toe. Een hartelijke groet uit het hete Bolivia,

 

Henk Erdhuizen.