April 2015

Vrede en alle goeds, dat wens ik U van harte toe.

Ik werk nog steeds voor alle huizen van ons straatkinderenproject. Daarnaast werk ik ook met jongeren die in de gevangenis zitten, jongens en meiden, tussen de 14 en 18 jaar. Ze zijn in conflict gekomen met de wet of zijn beschuldigd, maar zitten eigenlijk onschuldig vast.

Het is een mooi werk. We hebben officieel ruimte en plaats voor 40 jongens en 4 meiden maar we hebben meestal meer dan 55 jongeren. Geen ruimte voldoende, op de grond slapen met een matras. Klagen van ons bij de overheid dient nergens voor. Ze zien de jongeren als gevangenen en meer niet. Triest…

 

Wij als mensen van project Don Bosco willen de jongeren op de eerste plaats laten voelen dat ze kinderen van God zijn. Daarom spreek ik ze geregeld aan met hijo ,zoon of dochter van God.

 

Als priester mag ik mooi werk doen, in naam van God vergeven, met name in het sacrament van de biecht. Jongeren die een moord begaan hebben, komen bij je en je mag ze vergeven in naam van God. Dit te mogen doen is een heilig werk, Gods werk.

 

Elke vrijdag heb ik biechtgesprekken met enige jongeren, ze komen spontaan, na de biecht veranderen ze en wel heel positief. Ook zij zijn het die me vragen voor de eucharistie. Elke week vier ik een keer met hen de mis.

 

Ik ben in ons project een beetje de buitenpastor, ik ga eenmaal per maand naar Hogar Maria de los Angeles, ruim een half uur rijden en eens per 6 weken naar Hogar de Dios, ruim 90 minuten reizen. Dit zijn tehuizen waar ook gehandicapte kinderen wonen. Eenmaal per maand maak ik een trip  van 4.30 uur rijden naar Hogar Jesu Infante in Vallegrande om daar het leven te delen met de kinderen en vorming te geven aan de opvoeders. De weg hierheen is eigenlijk zeer gevaarlijk, maar dat is de realiteit van hier.

 

Bezoeken aan kinderen, een feest. Ik kom maar met iets lekkers of met speelgoed. Elke zondag voor de gevangenen zoetigheid, voor de kinderen in Hogar de Dios films….

 

Wat is het belangrijkste voor mij? Ik zie dat de kinderen me nodig hebben, vooral de jongeren.  Ze hebben me nodig omdat ze Gods liefde nodig hebben. Dat is het grote verschil hier tussen de kerkelijke opvoeding en de opvoeding van de staat. In onze jeugdgevangenis komen ook mensen van de overheid. Met hun wetten, met hun regels. De jongeren gehoorzamen, maar uit angst. Dit werkt dus niet.

 

Elke dag ben ik in de morgen en in de middag enige uren bij de jongeren, in de late middag moet ik me terugtrekken, want dan heb ik vaak vermoeide voeten en vocht in mijn voeten. Waarschijnlijk werkt het lymfvatensysteem niet goed meer. Maar ik klaag hier niet over. Ik slik netje mijn medicijnen, luister goed als mijn lichaam vocht nodig heeft en ik heb steeds een fles water bij me.

 

Op dit moment hebben we twee Nederlandse vrijwilligsters hier voor het opvang tehuis Mano Amiga en deze week komen er nog twee voor het andere opvangtehuis Patio Don Bosco. We moeten met vrijwilligsters werken, want door het overheidsbeleid zijn de kosten gestegen (de levensmiddelen zijn erg duur geworden) Dus we moeten werken met minder personeel, maar met vrijwilligers vangen we dit op.  Jongeren die zich een tijd willen inzetten voor onze kinderen zijn van harte welkom, maar kennis van het Spaans is nodig. De commissie Samen in Amsterdam geeft aan vrijwilligers een goede voorbereiding op ons werk. De Nederlandse vrijwilligers zijn een welkome aanvulling, dankzij de goede voorbereiding. Zo snijdt het mes aan twee kanten Wij hebben extra gemotiveerde krachten en de vrijwilligers doen een indrukwekkende levenservaring op.

 

Wat doe ik met uw hulp. Kleine cadeautjes voor de kinderen en jongeren om hun leven iets draaglijker te maken. Omdat de overheid zorgt voor erbarmelijke omstandigheden voor deze jongeren doen wij dus van alles om de jongeren een betere kans hebben in de maatschappij.   Ik ben nu de toiletten en de douches aan het opknappen voor de jongeren in de gevangenis, de overheid geeft ons slechts 0,80 eurocent per dag voor elke jongere. Van dit geld moeten we ook de bewaking, vier politieagenten onderhouden. De politie slaapt veel en spelen veel spelletjes met hun zaktelefoon en doet verder niets. Liefst 12 jongeren zijn ontsnapt tijdens de aanwezigheid van de politie.(als ik gevangen zou zitten hier, zou ik ook proberen te ontsnappen, want er zijn weinig activiteiten voor de jongeren). De oorzaak is dat de overheid alles boycot.

 

Lieve mensen ,elke dag bid ik voor U allen, want met uw hulp kan ik goed doen.

 

De hartelijke groeten en Hele Fijne Paasdagen. Henk

 

 

2 Juli 2015

 

 

Lieve mensen.

 

Toen ik voor het eerst de eucharistie vierde in onze gevangenis voor jongeren was de eerste Bijbellezing een fragment uit de tweede brief van de apostel Johannes.

 

Hijos mios, mijn kinderen, mijn zonen.

 

Hijos mios, dat zijn ook de jongeren voor wie ik mag werken. De jongeren zien in mij een vertrouwensfiguur. Mooi he.

 

Dit jaar waren er verkiezingen voor een nieuw gemeentebestuur en zeg maar provinciaal bestuur (departemental).

De kantoren van de overheid liggen stil vanaf december om propaganda te maken voor hun eigen partij. Dat betekent ook dat de kinderbescherming en de sociale diensten niet bereikbaar waren voor hun eigenlijke taken. 

.

De verkiezingen hebben hier in het oosten van Bolivia geen grote veranderingen teweeg gebracht. Maar nu komt het nieuws, je merkt direct de gevolgen van deze corrupte verkiezingen. Diegene die veel geld in de partijkas voor de verkiezingen hebben gestort, gaan nu eisen stellen. Bijvoorbeeld eist men dat er een baan komt voor een neef van de schenker. Deze neef is bijvoorbeeld psycholoog ,maar de overheid heeft echt geen werk voor een psycholoog. Nou,  dan wordt er een baan gecreëerd. Als er bijvoorbeeld in de jeugdgevangenis een opvoeder nodig is, dan krijgt deze neef deze baan en krijgt hij het salaris van een psycholoog.

Je krijgt dus mensen op een baan die niet geschikt zijn en ook nog eens die baan niet willen. Gedemotiveerde mensen komen op banen te werken met alle gevolgen van dien

We zitten nu in de tijd waarin de baantjes vergeven worden.

 

Wat heeft dit voor invloed op ons Salesiaans werk op dit moment???

De opvangtehuizen hebben plaatsen over, want kinderen kunnen alleen geplaatst worden met de toestemming van de overheid maar hun diensten werken nog niet. Frustrerend soms dat er kinderen zijn die je hulp nodig hebben en dat je deze niet mag geven.

 

Wat heeft dit tot gevolg voor mijn werk in de gevangenis voor jongeren. We moeten 75 % betalen voor de opvang van de jongeren die met de wet in conflict gekomen zijn. Waarom??? We willen deze jongeren helpen. Zijn de jongeren alleen in handen van de overheid dan bestaat het grote gevaar dat ze mishandeld worden en aan hun lot overgelaten worden cq geen toekomst meer hebben.  Vandaar hebben wij als project Don Bosco mede de zorg voor deze jongeren opgenomen.

Het is schrijnend dat er nu ook vanuit de overheid geen geld is voor de gevangeniszorg omdat men drukker is met vergeven van banen i.p.v. begrotingen voor de lokale overheden te maken.

 

Ik wandel dagelijks tussen deze jongeren, eigenlijk doe ik niet zoveel. Een praatje hier, een triest verhaal aanhoren daar. Kijken of de jongeren voldoende kleding hebben, voldoende medicijnen en medische zorg.

De overheid interesseert dit alles niets. Ook vier ik, op hun verzoek, elke week de eucharistie met hen.

 

Een vraag die me bezighoudt is, waarom hebben deze jongeren hun misdaad begaan. Ongeveer 50 % heeft hun misdaad begaan na het gebruik van alcohol of drugs. Die zijn hier overval te koop, zelfs de politie binnen onze inrichting verkocht drugs. Een andere groep heeft thuis geen of weinig liefde/aandacht/structuur ervaren.

 

Met uw hulp kan ik zoveel goeds doen voor al deze kansarme jongeren en straatkinderen.

Ik koop (tweede hands)  kleding en de nodige medicijnen. Maar zorg ook voor onderhoud van het gebouw, schaf meubilair aan etc.

Als project hebben we nu een centrale keuken gestart, minder personeel, dat vraagt ook de aanschaf van nieuw keukenmateriaal.

 

 Ik ben de lieve God dankbaar dat ik dit werk mag doen. We willen dit werk uitbouwen. want we zien dat we als Salesianen goed werk verrichten. Echter, we blijven afhankelijk van donaties en van de Boliviaanse overheid die het ons niet altijd makkelijk maakt.

Ik heb nu 59 jongeren onder mijn hoede. In de morgen ben ik een tijd bij hen en meestal ook in de middag. Deze week hebben we 7 nieuwe jongeren opgevangen. Jongeren een thuis geven. Jongeren het gevoel geven dat ze kinderen van God zijn.

 

Ik dank U hartelijk voor uw hulp. Ik weet dat er in de hele wereld problemen zijn. Ik probeer sober te leven en ik voel hoe je met heel weinig heel gelukkig kunt zijn. Het belangrijkste wat telt in het leven is de liefde van en voor God.

 

Dank voor uw hulp, uw steun, ik kan veel goeds doen met uw hulp .

 

Hartelijke groeten van Henk Erdhuizen.

 

December 2015

Beste mensen,

 

Ik mocht in september en begin oktober even in Nederland zijn. Deels om mijn familie en enkele vrienden te bezoeken ,maar ook om even uit te rusten.

Zeven dagen in de week werken, veel pijn en verdriet aanhoren van jongeren in de gevangenis, is dankbaar werk maar kost ook energie merk ik. Ik bezoek nu 2 jeugdgevangenissen.

Hogar Fortaleza, een gevangenis voor jongens vanaf 14 jaar en Techo Pinardi, jongeren vanaf 14 jaar tot 18 jaar.

In Hogar Fortaleza zitten vooral zware jongens, veroordeeld voor moord, verkrachting, poging tot moord. De gevangenisstraf ligt tussen de 2 en 6 jaar.

De vraag, die je eigenlijk moet stellen aan alle jonge gevangenen is deze: “wat is er gebeurd in jouw leven?” En eigenlijk moet ik vaststellen dat de meesten geen goed voorbeeld hebben  gehad. Aan hun lot overgelaten zijn. Ouders en met name de vaders zijn er niet voor deze jongeren.

In Hogar Fortalzeza ontmoette ik jongeren met een verbeten gezicht, die teleurgesteld zijn in alles. Daar probeer ik verandering in te brengen.

Elke woensdag om 6.15 uur in de morgen ga ik naar dit huis, reistijd ongeveer 60 minuten en voor het ontbijt heb ik het eerste gesprek al achter de rug. Ik praat met de jongens, geef een  schouderklopje, woorden van bemoediging. Ik doe alles bij en met hen, zoals ook eten met hen om het gevoel te geven dat de wereld ook mooi en goed kan zijn. Aan het einde van de morgen vier ik met de knapen de eucharistie. Ze hebben behoefte om bij God te zijn.

Zes dagen in de week ben ik in Techo Pinardi, daar zitten ruim 50 jongeren vast, soms onschuldig, soms voor diefstal, moord of verkrachting. De meesten van hen zitten in voorarrest. In spanning wat gaat de rechter zeggen, welke straf krijg ik. Hier is niets voorspelbaar. Je kunt de overheid omkopen, de een krijgt na verkrachting vrijspraak en de ander 6 jaar cel. Dat is ook voor mij moeilijk in het begeleiden van de jongeren. Daarnaast zijn de rechters op het platteland milder dan die van de stad.

Wij van het project Don Bosco zien deze jongeren niet als misdadigers maar op de eerste plaats als kinderen van God, God die vergeeft, God die nieuwe kansen geeft.  Daarom vragen deze jongeren om de eucharistie.

Veel jongeren hebben geen ideaal in hun leven, een probleem van hier in Bolivia. Een ander probleem is dat er geen deskundigen zijn om de jongeren te helpen en de overheid ziet deze misdaden als een sociaal probleem, waar men niets aan wil doen.

 

Daarnaast zijn we als project Don Bosco ook bezorgd over de plaats waar deze jongeren hun straf moeten uitzitten. Minder in de wildernis, je moet 6 rivieren doorkruisen(welk familielid doet dit en wie heeft voldoende geld om hun zoon of broer te bezoeken).

Kunnen wij hier iets aan doen. Nee. Zelfs niet met de hulp van de bisschop.

 

Wat doe ik bij deze jongeren.  Niets. Er alleen zijn…een luisterend oor hebben. Jongeren willen wel, als ze maar een helpende hand krijgen. Maar wie geeft die? Gelukkig kan ik hen nabij zijn, een voorbeeld voor hen zijn, dankzij uw steun. Ik wil graag een mooie ervaring met u delen. Ik had een jongere die metselaar was, pater wilt u plavuizen kopen dan leg ik op de slaapkamers plavuizen. Ignacio, maar je mag misschien eind van de week naar huis, wie maakt het werk af?? Och pater dan blijf ik enige dagen langer bij jou.” Mooi, he….

Op dit moment zijn we het opvanghuis voor de jonge gevangenen die vrij komen aan het opknappen, het is een oud huis, slecht gebouwd en als het regent staat alles onder water. Met hulp van de jongeren zelf zijn we het huis aan het opknappen. Met Uw giften heb ik materiaal gekocht en voor Kerstmis hopen we beter te wonen.

 

Hoe ziet dit jaar mijn kerst eruit. Een beetje anders dan normaal.

Op 24 december ga ik vroeg in de morgen naar Hogar Fortaleza om daar 4 jongeren te dopen en 6 doen hun eerste communie en in de nacht ga ik naar Hogar Maria de los Angeles, daar zijn 2 Nederlandse vrijwilligsters, daar doe ik eens per maand de viering, ook op kerstavond.

Op 25 december ben ik de hele dag in Techo Pinardi, de jongens mogen bezoek ontvangen van 14.00-18.00 uur. Tijdens het bezoek vieren we ook de heilige mis. Een viering om ook dank te zeggen voor Uw hulp die U gegeven heeft aan ons.

 

Met kerst krijgen de meeste mensen een cadeau. Voor deze jongeren wil ik met kerst iets kopen, een kleinigheid b.v. een paar slippers of een t-shirt en dat geef ik ze dan namens u.

 

Tot slot wens ik u fijne kerstdagen toe ,veel goeds in het nieuwe jaar en heel, heel hartelijk dank voor uw hulp in 2015.

 

De hartelijke groeten

 

Henk Erdhuizen