Goede mensen,
Ik was even in Nederland na ruim 4 jaar en ben hartelijk ontvangen door mijn familie.
Mijn tijd in Nederland heb ik gebruikt om uit te rusten, 7 dagen per week werken eist dan wel zijn tol, merk ik. Uitgerust en met enthousiasme ben ik hier weer teruggekeerd.
Een familielid zei: “jij kiest voor Bolivia, maar hier heb je het eigenlijk veel beter”. Dat is waar. In Nederland is het op sommige vlakken veel beter, maar ik kies voor hier, een eenvoudig leven.
Voordat je priester gewijd wordt, krijg je eerst de wijding tot diaken. En voor mijn gevoel, kan een priester niet goed functioneren zonder diaconaal werk.
Het gebed en de eucharistie zijn het fundament voor het leven van een priester, ogen open voor de noden van anderen. Ik ben een mens, die de handen uit de mouwen wil steken.
Hier in Bolivia is het gelukkig minder strak georganiseerd, je kunt hier zaken nog meer spontaan regelen. Als ik naar de gevangenis wil, om de mis te vieren en de jongeren daar te bezoeken, helpen mensen me en gaan we samen (Je moet de politie te vriend houden, dat kan door wat lekkers mee te brengen – een vorm van omkopen- om vrije toegang te krijgen).
En ik ga dan ergens zitten, om te luisteren naar de dingen die ik kan doen, zoals contact opnemen met familieleden, een plek organiseren als iemand vrij komt.
Als er niemand voor hen is, geen advocaat, geen maatschappelijk werker of psycholoog, dan ben ik dat wel voor hen.
Het onderwijs niveau is zeer laag. De Boliviaanse regering schenkt aan elke leerling twee boeken per schooljaar en stuurt aan de onderwijzers mededelingen, wat ze moeten behandelen. De schoolboeken zijn niet gebaseerd op deze moderne tijd en behandelen thema’s uit de indianen cultuur en landbouw cultuur.
Deze boeken zijn gratis, de ouders blij en bijna niemand maakt zich druk over het lage onderwijs niveau. Daarom proberen wij te zorgen voor goede boeken voor de kinderen.
Een andere zorg is het drugsgebruik en met name de angst onder de politie die bedreigd, beroofd of gedood wordt. De overheid wil drugscriminaliteit bestrijden, maar niet al het overheidspersoneel voert dit uit. Sommigen werken samen met de drugsmaffia.
Niet alles is zorgelijk, ik heb contacten met oud-leerlingen en straatkinderen die goed terecht zijn gekomen dankzij het feit dat wij hen mochten helpen. Daar doe je het voor, daarom hoop ik ook dat u het werk hier wilt blijven steunen. Deze jongeren dragen uit dat er toekomst voor de jeugd is in Bolivia.
Hier in de parochie hebben we ook een eetzaal voor ouderen. Dit is ook een ontmoetingsplek om deels de eenzaamheid te overwinnen, maar ook om de allerarmsten van een maaltijd te kunnen voorzien. Soms eet ik met hen en praat met hen over de wereld en de problemen op dit moment. De gevolgen van de wereldcrisis voelen we hier. Granen en meel zijn veel duurder geworden en er is een groot tekort aan mais. Met als gevolg dat de kippenfokkerijen en varkensfokkerijen sluiten ,de een na de ander. Werkloosheid en een nog grotere armoede nemen fors toe.
Natuurlijk ga ik regelmatig naar de kinderen met een verstandelijke beperking. We zijn blij als we elkaar weer zien en de mis samen kunnen vieren (jaja de pater heeft ook wat lekkers bij zich). Zo verloopt mijn leven nu. Ik weet de nood in de wereld is groot en wordt groter, de gevolgen van de oorlog in Oekraïne zijn groot voor u en voor ons hier. Laten we bidden om vrede en veiligheid in de wereld.
De hartelijke groeten, Henk Erdhuizen, sdb.